Florentczyk miał rację.
Zbliżając się słyszeliśmy cudowne dźwięki – to był Piotr. Siedział na schodach galerii Uffizi i grał na swojej gitarze klasycznej.
Wmieszaliśmy się w tłumek słuchaczy i smakowaliśmy dźwięki. Repertuar Piotra składa się z klasycznych utworów takich kompozytorów jak Joaquin Rodrigo, Astor Piazzolla, Leo Brouwer, Alexander Tansman, Roland Dyens. Ale to, że ktoś jest gitarzystą klasycznym nie oznacza, że nie może grać kompozycji współczesnych. Jego interpretacje melodyjnej i cichej piosenki Fragile Stinga i delikatnej Piu’ che puoi Erosa Ramazzotti, były absolutnie godne wysłuchania.
Piotr Tomaszewski urodził się w Polsce, w 1974 roku. W wieku 10 lat odebrał pierwsze lekcje gitary w płockim domu kultury. Potem chodził do Szkoły Muzycznej im Fryderyka Szopena w Warszawie, a następnie ukończył studia w białostockiej filii warszawskiej Akademii Muzycznej pod kierunkiem profesora Ryszarda Balauszko. Przez te wszystkie lata doskonalił umiejętność gry na gitarze, i uzyskał stopnie naukowe w hiszpańskim Las Palmas i w Paryżu.
Jeżeli akurat nie jest w trasie koncertowej ani nie nagrywa muzyki dla polskiego radia i telewizji lub hiszpańskiego Kanału 10, to można go zobaczyć i usłyszeć jego gitarę na jednym z placów Florencji. Największe szanse na spotkanie go mają ci, którzy znajdą się popołudniem na Piazzale Degli Uffizi. Na tym placu Piotr swoją wysublimowaną grą na gitarze chwyta za serca zarówno rodowitych florenczyków, jak i turystów.
Piotr zdobył wiele nagród za swoją grę. Pierwszą z nich otrzymał w wieku 14 lat. Można go często zobaczyć na gościnnych występach w całej Europie i USA.
Zabraliśmy do domu jego dwie płyty CD: Los colores de la guitarra 1 + 2, zawierające klasyczne utwory na gitarę. Niezłe.
Więcej informacji o Piotrze Tomaszewskim znajdziecie na jego stronie myspace.
Bawcie się dobrze!
MEET THE STREET MUSICIANS
JEFF FIORELLO
„Jeśli nie można czegoś dostać tutaj, to nie można tego dostać nigdzie” - Motto miasta Nowy York! Przyjechaliśmy więc pełni oczekiwań i ochoty, aby poznać ten kulturowy tygiel. Instynktownie wiedzieliśmy, że jest to miejsce, w którym znajdziemy autentyczną muzykę, wykonywaną przez ulicznych muzyków pełnych pasji. I mieliśmy rację!
ERIC QUILLIAM
Ruch w Londynie był duży, pomimo że padało. I to mocno. Nie było więc słychać zbyt wielu ulicznych muzyków. Ale okazało się, że po prostu trzeba wiedzieć, gdzie ich szukać. Bryan, nasz przewodnik - rodowity londyńczyk oraz gawędziarz – zabrał nas na wycieczkę po Londynie i pokazał miejsca, w których były duże szanse spotkania ulicznych muzyków. Po drodze dowiedzieliśmy się o Londynie mnóstwa rzeczy, o których nie można przeczytać w żadnym przewodniku.
THE TIN PAN BAND
Jesień w Nowym Jorku – lepiej nie bywa. Po wielu ciężkich dniach spędzonych w poszukiwaniu ulicznych muzyków spakowaliśmy manatki i skierowaliśmy swoje kroki do Central Parku, w mocnym przekonaniu, że tej ciepłej, słonecznej niedzieli znajdziemy w nim to, czego szukamy.
