Dick Hyman - Bach Up To Me (T.F. Waller)
Z albumu „Dick Hyman Plays Fats Waller”
Wytwórnia: Reference Recordings (RR-33DCD)
Dick Hyman: strona internetowa.
______________________________
Dick Hyman to bardzo wszechstronny muzyk. Jest nie tylko rozchwytywanym pianistą koncertowym i organistą, ale zajmuje się także komponowaniem, aranżowaniem i dyrygowaniem orkiestrze. Jest kompozytorem muzyki do kilku filmów, a jego utwory są często wykorzystywane przez Woody'ego Allena w jego filmach.
Utwór wybraliśmy z płyty, która jest wyjątkowa w bardzo wielu aspektach. Nagrano ją na fortepianie Bösendorfera, który był podłączony do komputera. Prawdziwe ruchy mechaniczne pianisty zostały „nagrane”, a następnie dokładnie odtworzone przez komputer. Zamiast nagrywania swojej gry na taśmie audio, komputer zarejestrował wszystkie dotknięcia klawiszy i pedałów przez Hymana na fortepianie Bösendorfera. Następnie Dick zrezygnował z edycji taśmy audio, ale wprowadził zmiany w pliku wygenerowanym w komputerze, aby nadać temu wykonaniu ostateczny kształt.
Potem nagranie wykonane przez Dicka Hymana zostało odtworzone na fortepianie Bösendorfera, aby dodać mu nieco więcej złożoności, i nagrane bezpośrednio na szklanym urządzeniu do masteringu płyt. W ten sposób powstało pierwsze na świecie faktyczne nagranie „bezpośrednio na płytę”. Łatwiej to jednak opowiedzieć, niż zrobić, ponieważ żadna wytwórnia powielająca płyty CD nie ma u siebie studia nagraniowego znajdującego się zaraz obok ośrodka do masteringu na szkle. Z tego względu płyta została powielona jako tzw. „złota płyta”, co sprawiło, że ten projekt nabrał znacznie więcej charakteru nagrania z najwyższej półki.
Nagranie tego fortepianu było okupione wielkim wysiłkiem, ale naszym zdaniem opłaciło się.
Utwór pochodzi z albumu „Dick Hyman plays Fats Waller”, który jest bardzo osobistym hołdem oddanym Fatsowi Wallerowi (1904-1943), który był nadzwyczajnie uzdolnionym tekściarzem i wspaniałym pianistą jazzowym. Hyman popisuje się prawdziwą wirtuozerią w utworach, w których Waller wykształcił swoją sztukę grania stylem „stride”, a także wypełnił je wszystkie swoją własną, wyrazistą osobowością. Wybraliśmy ten utwór z uwagi na perfekcję samego nagrania, które oferuje fantastyczną dokładność i obecność instrumentów. Pod koniec utworu można odnieść wrażenie, że gra tutaj nie jeden, ale kilku pianistów. To nie jest fortepian, który da się usłyszeć każdego dnia.
